Beste lezers/supporters
Vanaf vrijdag 15 februari ben ik nu in Angola en ondertussen heb ik ook al veel kunnen zien van het land. Ik landde namelijk op het vliegveld van Luanda, waarna ik de volgende dag ben door gereisd met de auto (samen met collega Petra) naar Huambo, een ongeveer 11 uur durende reis. Op dinsdag ben ik vervolgens verder gereisd naar Lubango. Dit is de plek waar ik aan het werk mag gaan binnenkort.
Onderweg merkte ik dat ik nog in een soort van waas leefde. Ik zag namelijk taferelen voorbijkomen van het leven op het platteland van Angola: kinderen lopen met hun eigen stoeltje naar school, welke onder een boom is of in een gebouw, maar dan zonder ramen en deuren, vrouwen die in riviertjes kleding aan het wassen zijn. Zo anders dan ik gewend ben... wel ‘goed’ om te zien, want het leven in een grote of middelgrote stad hier komt op sommige vlakken al meer overeen met de zogenaamde westerse levensstijl. En op deze manier kan ik me een klein beetje inbeelden waar de fistula patiënten vandaan komen.
Ik verblijf tot eind februari in het huis van de teamleider, om een beetje te kunnen acclimatiseren. Hierna zal ik naar een eigen (of gedeeld) plekje verhuizen.
Vandaag ben ik in het ziekenhuis aan verschillende personen voorgesteld en heb ik van een teamlid een tour door de stad gekregen. Donderdag 21 februari zal ik met mijn collega naar de fistula patiënten toegaan. Hier zie ik erg naar uit! Hoe de dag eruit gaat zien weet ik niet exact, maar daarover vertel ik in een volgende blog meer.
Op vrijdag avond is er pizza avond op de compound van het SIM team en de MAF en zaterdag is er een gebedsbijeenkomst. Meerdere mogelijkheden daarmee ook om andere collega’s te leren kennen!
Gebed is hard nodig voor regen. De maand februari verloopt namelijk veel droger dan normaal, hierdoor kunnen oogsten mislukken.
Een hartelijke groet uit Lubango,
Irene