Blog April
In een paar maanden tijd is het leven van vele mensen heel anders geworden, in Nederland, maar ook hier in Angola. Sinds drie weken, zijn hier ook preventieve maatregelen tegen Covid-19 ingegaan. Op dit moment zijn er in Angola 24 bevestigde patiënten met Corona, waarvan er twee zijn overleden. Er is al in een vroeg stadium besloten om de grenzen dicht te doen en heel weinig vlieg verkeer toe te laten. Er is bij veel winkels zeep en water voor de ingangen en is er op de vloer aangegeven waar je in de rij moet gaan staan. Op vele lokale markten is het overigens erg lastig om die afstand te bewaren. Er zijn best veel mensen die je ziet rondlopen met maskers (zelf gemaakt of niet).
Voor mijn werk heeft deze situatie ook gevolgen, want we kunnen het preventiewerk op dit moment niet meer voortzetten. Wel ga ik samen met een collega nog 2-3 keer week een paar uur naar het ziekenhuis om daar nog de patiënten te bezoeken. Dit is nodig omdat sommige vrouwen bijvoorbeeld soms een infectie of malaria oplopen in de vila en dan niet altijd actie ondernemen. Waardoor wij er bij hen op aan moeten dringen om naar het ziekenhuis gaan (300 mtr verderop) en een afspraak met arts te maken. Op dit moment zijn er overigens nog maar 13 patiënten over, waarvan ze op een na allemaal in de afgelopen maand geopereerd zijn en de meesten wachten op een volgende operatie, omdat ze helaas nog niet genezen zijn. Met enige regelmatig moeten we uitleggen dat ze niet naar huis kunnen, tussen de behandelingen door, omdat er weinig verkeer is. In veel taxi’s zitten vaak te veel mensen, wat in deze situatie niet wenselijk is. Dit in gedachten hebbende kun je je wel voorstellen dat het leven voor vele Angolezen ook behoorlijk is veranderd en niet makkelijk is. De Angolese vrouwen met kinderen worden geacht zoveel mogelijk thuis te blijven, als hun werk niet ‘essentieel’ is. Dit betekend dat een aantal van mijn Angolese collega’s ook thuis zitten.
Op 25 april werd besloten dat de lock-down nog voort zal duren, maar met iets minder restricties, taxi’s gaan weer rijden, met de helft van het aantal passagiers en er gaan weer iets meer mensen werken, scholen en kerken blijven nog dicht. Ondertussen probeer ik wat te lezen, wat niet echt mijn hobby is, maar doe het toch maar af en toe. En ik doe wat administratief werk, zoals een boekje (met alleen plaatjes) ontwikkelen met gezondheidsonderwerpen voor de patiënten die weer terug naar huis gaan. Ik ben begonnen met het maken van een aantal vlogs over mijn leven en werk hier, dus ben je nieuwsgierig, meld je dan aan voor mijn nieuwsbrief.
Net als iedereen hoop ik dat dit snel over is, vooral omdat deze hele situatie alle mensen in hun basisbehoeften en op financieel vlak raakt. Daarnaast komen er nauwelijks patiënten bij het ziekenhuis aan, wat helaas niet betekent dat ze er niet zijn. Dus aan de ene kant willen we voorkomen dat mensen ziek worden met Corona, maar aan de andere kant weten we dat er vele mensen ziek zijn van Malaria en andere ziekten, maar die we niet kunnen helpen. moeilijke dilemma’s. Willen jullie bidden voor de regering, dat ze goede beslissingen zullen nemen en zich laten leiden door God! Deze week hoorden we dat de overheid mensen met grote basisbehoeften hulp geeft. Ook bereiden we, in samenwerking met Angolese mensen die we kennen, enkele tassen met basisproducten voor, zodat we gezinnen kunnen helpen die dit het hardste nodig hebben.
Gelukkig kan ik zelf dus nog wel de deur uit! Afgelopen weekend met mijn huisgenoot en twee anderen wezen wandelen in de natuur, dat voelde wel als een kadootje. Nog even heel wat anders, waarmee ik terug kom op mijn vorige blog. Mijn visum aanvraag is erdoor! Het is verlengd tot en met Februari 2021! Nice!
Beijinhos!
Irene
